بررسی اثرات باز بودن اقتصاد بر رشد اقتصادی

تجارت خارجی بعنوان شاخصی از درجه باز بودن اقتصاد و میزان ارتباط کشور با اقتصاد جهانی همواره مورد توجه اقتصاددانان ، برنامه ریزان و سیاستگذاران کشورهای مختلف جهان بوده است. مطالعه حاضر به بررسی رابطه سیاستهای آزادسازی تجاری و باز بودن اقتصاد با رشد اقتصادی کشور ایران طی سالهای 1386-1353 بر اساس چهارچوب مدل رشد درونزای لوکاس(1988) به عنوان یک مدل ساختاری می پردازد . برای تفکیک اثر سیاستگذاری تجاری از درجه باز بودن اقتصاد کشور به دلیل حجم بالای صادرات و واردات کشور نسبت به تولید داخلی از دو شاخص مجزا استفاده می شود. برای اجتناب از رگرسیون جعلی آزمونهای ریشه واحد استفاده شده و با نتایج بدست آمده از روش هم انباشتگی وجود رابطه بین متغیرها مورد مطالعه قرار می گیرد. نتایج حاکی از وجود رابطه بلند مدت و همجمعی بین رشد اقتصادی و متغیرهای مستقل مدل شامل سرمایه ? نیروی کار ? شاخص توسعه انسانی ? درجه باز بودن اقتصاد نسبت به تجارت خارجی و نرخ متوسط تعرفه وارداتی است. به منظور بررسی رابطه کوتاه مدت از مدل تصحیح خطا(vecm) و تابع عکس العمل(irf) استفاده شده است. تاثیر درجه باز بودن اقتصاد بر رشد اقتصادی بعنوان متغیر جدید در کنار سایر متغیرها مثبت و معنی دار است. همچنین نتایج نشان می دهد که کاهش نسبت متوسط تعرفه واردات به عنوان اثر سیاستگذاری تجاری بر رشد رابطه مستقیم با رشد اقتصادی کشور دارد و علامت ضرایب برآورد شده متغیرها با تئوری سازگار است.